Poeke, Poeke, uw boomgewelven
deên zo'n deugd aan 't herte mijn,
als, bij God en bij mij zelve,
'k mocht in uw waranden zijn!
Poeke, Poeke, 't langzaam luien
van uw klokken en 't gekras
van uw zwarte vogelbuien
deên mij deugd als 'k bij u was!
Poeke, Poeke, duizend werven
komt mij nu die naam weerom
zeker is 't, aleer ik sterve
dat ik nogmaals wederkom!
Weer, om traan en troost en vrede,
weer, om kraai- en klokgeschal,
weer, om al uw lieflijkheden,
weer om Poeke - en daar is 't al